Śladami Rubensa

Malarstwo Rubensa jakoś nigdy specjalnie nie wywoływało mojego zachwytu. Zawsze uczyliśmy się o tym, jakim był wielkim malarzem, o tym, co wprowadził nowego do sztuki, o pojęciu "kobiety rubensowskiej". I tak patrzyłam na te reprodukcje w podręcznikach bez żadnych emocji, tylko po to, aby je zapamiętać, bo "wypada" wiedzieć kim był Rubens i co namalował.

I pewnie z podobnego względu odwiedziłam ostatnio Dom Rubensa - skoro już pojechałam do Antwerpii, to nie wypada pominąć tak ważnego muzeum. I wiecie co? Naprawdę nie wypada!

O tym, dlaczego w Antwerpii odcinano dłonie

Antwerpia leży w północno-wschodniej części Belgii, w prowincji o takiej samej nazwie. Godzina jazdy pociągiem z Gent. Przez wieki była potęgą gospodarczą i to właśnie od niej wiele zależało. Po dziś dzień jest drugim co do wielkości portem w Europie, mimo że do morza ma kawałek. Leży za to nad rzeką Skaldą i to dzięki niej zawsze się bogaciła. 

Belgia uczy deszczu

Chciałam o tym napisać już bardzo dawno temu. Belgia słynie z deszczowej pogody podobnie jak Anglia. Kojarzę nawet taki kadr z jakiegoś filmu - ściana deszczu zaraz po przekroczeniu granicy belgijskiej: Welcome to Belgium!

Trochę średniowiecza z beginażami w tle

Groot Begijnhof w Gent

O beginażach dzisiaj mało kto w Europie Środkowo-Wschodniej ma pojęcie. W sumie - nie dziwne, bo to twór typowo niderlandzki, w nielicznych przypadkach północnofrancuski. 

Otóż, moi drodzy, beginaże to zespoły budynków mieszkalnych razem z kościołem (lub kaplicą), szpitalem i różnymi budynkami gospodarczymi, których tradycja sięga średniowiecza (dokładniej to XII wieku). W beginażach mieszkały beginki, czyli samotne kobiety, które postanowiły poświęcić swoje życie sprawom duchowym i opiece nad chorymi. Beginki nie były zakonnicami, nie składały ślubów, mogły wychodzić za mąż i zakładać rodziny, jednak wtedy nie mogły mieszkać w beginażu. Bo idea tego miejsca była bardziej zbliżona do idei życia w klasztorze.